بنام خدا

سلام

دلنوشته هایم را برای دلهای آسمانی شما در این صفحات قرار میدهم باشد که با همدلی به نقطه اوج پرواز برسیم

در ابتدا  دلنوشته ای که تقدیم به یکدانه گل خانواده مان یعنی پدر شهیدم و دیگر شهیدان کردم برای مطالعه شما ارائه میکنم

در اینجا نام از او بردن چه سخت است
سرود حرمت گل ها چه بخت است

کجایند آن شهیدان الهی
هَزارانِ نوای آشنایی

بگو ای جان که آن جانان که بودند؟
تن خود را ز دست دل ربودند

روان آرام بر صحرا رسیدند
چه بُد مقصود اینان ،ها چه دیدند؟

شهیدان وارث خون حسینند
شهیدان مونس حبل المتینند

شهادت نغمه ی زیبای گل بود
بسان بلبلان بر پای گل بود

شهادت آسمان عاشقانه است
شهادت شاهراه جاودان است

شهیدان عشق را معنی چه دیدند؟
بسان شیر بر دشمن پریدند

شهیدان محفل آرای زمینند
به هُرم سجده بر خاکی جبینند

به خون سرخ او آرام گشتم
کشیدم بر تنم خوش کام گشتم

اگر بینی سرودم از شهیدم 
نگو اعجاز این خون را ندیدم

 سر و جان شهید آهنین بود
 بسان رستم ایران زمین بود

ولی قلبش به سان برگ گل بود
به آهی ،ناله ای مأوای دل بود

که با آهی زند لبخند لبخند
در آن ساعات روحانی که گویند  

به یاد او دلم سرشار مهر است
 چرا چون او مه سرخ سپهر است